0 Bir Akşam Üstü...

18 Mart 2015

         Yaşattığı onca kötü andan,onca canımı yakan olaylardan sonra çok denedim şansımı,bu hayatla barışabilmek adına...Ve ne zaman adım atsam ona,daha beterini çıkarıp karşıma ''Dur!'' dedi bana.Neyin bedelini ödediğime anlam veremeden durdum hep,artık adım atmak değil;geri dönüp gitmek istedim koşar adımlarla...
        
          Şimdilerde soruyorum kendime;bu acımasız,bencil hayatın neresindeyim diye.Düşlerimi aldığı ve o acı gerçeklerle baş başa bıraktığı zamandan bu yana hiç geçmeyen ve geçmeyeceğini bildiğim bir sızı var içimde!


          
          Geçsin istiyorum yaralarım,benden aldığı ne varsa geri almak istiyorum!Ailemi istiyorum örneğin,çocukluğumu,düşlerimi ve o çok sevdiklerimi...Veda ettirdiği her şeyin,herkesin ardından el sallarken usulca;-asıl uğurladığımın kendim olduğunu fark edişimden bu yana- kendimi istiyorum!Yalın ayak koşmak,sevdiğim tüm şarkıları bağıra bağıra söylemek ve bir gece yarısı uzanıp çimlerin üzerine,kollarımı iki yana uzatıp seyretmek istiyorum yıldızları.Annemin sıcağını...babamın kucağını istiyorum.Anne olmak istemiyorum,onun gibi yemek ya da temizlik yapmaya çalışmak,onun gibi derin düşüncelere dalmak istemiyorum!Baba olmak da istemiyorum,akşam evime dönerken alışveriş yapmak,hesap kitap işleriyle uğraşmak,bazen çıkamasam da işin içinden;güçlü olmak ya da görünmek istemiyorum!
          
         Oyunlar oynamak istiyorum kardeşlerimle,saçlarım rüzgara değsin,sesimden çilek kokusu gelsin,kuşlar hiç susmasın ve ruhum değil üstüm kirlensin istiyorum....
          
          Sonra,yaşamak isterken böyle doyasıya...nereden geliyor ölmek fikri aklıma bilmiyorum!
           
          Ölmeliyim diyorum.....ölmeliyim bir akşam üstü!




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...